Die voue en lyne op my lyf

Begin vir my al hoe meer voel dat elke keer as ek in die spieël kyk daar nog ‘n plooi bygekom het.  Die ogies in die oggend is ook elke oggend meer pof.. lyk al soos ‘n opgepofte padda.

Is dit tyd vir jonger word.. sny?  Botox?  Nee wat elke lyn, elke plooi het sy eie storie.. party gemaak deur baie lag.. ander deur baie frons en sommige net die hartseer van die lewe wat ‘n merkie kom maak het.

Littekens is bewysstukke dat mens lewe en oorleef het om die storie te vertel.  Die sny lyn op my voorkop is die verhaal van ‘n vriendin wat so baie omgegee het vir my dat sy aanhou karring het totdat ek by ‘n spesialis uitgekom het en hulle dadelik die kanker uitgesny het.  Van gat in voorkop tot sny.. my wenkbroue wat nie meer align nie.. maar dit maak my ek.

Die merke op die knië vertel van val en weer opstaan.  Letterlik en figuurlik.  Die plooie langs die oë is ‘n bewys van baie lag en my frons lyn ‘n bewys dat ek ook mens is en kan kwaad of ongeduldig word… of dalk is dit net my dink lyn… my konsentreer lyn.
​
Party stories het ek al vergeet, ander sal altyd daar wees.  Kyk diep na jouself en moenie bang wees om te onthou nie…  want uit onthou kom leer… hoe om dit beter volgende keer te hanteer, te doen.. of hoe om dit weer te doen want dit was so lekker.   Wees lief vir die ouer jy… aanvaar wie jy nou is… lag vir jouself sodat jou lagplooie jou frons plooie se plek inneem.