Dankbaarheid omvou my, ek het Januarie oorleef.
 
My ledemate en gemoed het weer begin werk na die einde van die jaar gestremdheid wat in my siel nesgemaak het oor die Desember tyd.  Oorlogsvrou met ‘n swart gemoed het nou weer plek gemaak vir tegemoedkoming… ek wens… dalk die ontploffingspunt verleng maar die ongeduld nog erg op die oppervlak.   
 
Die afgelope tyd het my nogal beproef.  Ons land en die hartseer binne elkeen het my frons dieper gemaak.  My wantroue sterker.  Ons naasteliefde verminder of heeltemal geskaad.  Ek bid elke dag dat my hart oop en ontvanklik bly vir liefde.  Dat al die wanhoop,  vlogs en blogs my nie sal beinvloed nie.  
 
Met die sleg is daar altyd baie dinge om voor dankbaar te wees.  In my lewe is ek dankbaar vir die nuwe vriende wat diep in ons harte kom nes skrop het.  Ou vriende wie se bande ons weer opgetel het.   My kinders wat die jaar met albei hande aangegryp het en hulle beste in alles gee.  Die wil om tyd te maak vir stokperdjies en lekker wat mens se lewe inkleur.
 
Ek sit gister by tennis waar Charl uitegdaag is vir sy plekke in die span.. ek kyk eers maar toe gaan sit ek op die grond en bid vir my kind.. Bid vir rustigheid, bid vir regverdigheid.. laaste pot laaste punt.. en die teenstander skree uit.. en dit is nie uit nie.. met ‘n streng stem vra ek hom toe of hy baie seker is… ons is daar weg.. Charl het gewen. .. die pappa het later gesê dit was in… sleg.. want in die speeltyd was dit nie die eerste keer nie…
 
Met dit alles bid ek hard vir myself.  Ek vra dat ek nie sal oordeel nie, nie sal kwaad raak nie, nie sal reageer nie.  Elke persoon het die reg op sy mening.. al is dit verkeerd.. nee wag .. al is dit nie dieselfde as my mening nie.  Ek bid vir elke mens wat aangeraak is deur geweld en haat.  Dat ons vergifnis sal vind vir die daad en liefde sal vind vir die persoon wat die daad gepleeg het.  Dat ek myself sal vergewe vir die goed wat ek wou doen en nooit gedoen het nie. 
 
Onthou dit is NOOIT te laat nie.. al is dit net om jouself te vergewe…