Ek glo aan ‘n magtige God! Ek glo aan wonderwerke en ek glo aan genade.  Ek glo aan ons brandweer manne wat hulle beste doen om my en jou veilig te hou.

Die ‘wat as’ gedagtes kan mens soos ‘n tol laat spin.  Die bang hou jou gevange in jou eie gedagtes. 
My bang het saterdag oggend begin.  Ons huis het begin brand.  Dak balke by braai het vlam gevat.  Rook kan ek ruik, maar besef nie die gevaar is bo ons koppe nie.   Geen vlamme sigbaar.   Ek ry vir afspraak, net om 15 minute later ‘n boodkap te kry, jul huis brand. 

My liefde vir jaag kom handig te pas, klok 210 km/h op Durban road.   Ek binne ‘n minuut terug by huis. Rook sigbaar.. geen vlamme.  In warboel is dit net kinders, honde en katte by bure kry.  Dan die karre uittrek.  My verstand staan stil, ek weet nie wat om te red en wat om te los nie.

Twee brandweer-trokke daag op en toe weet ek als is in beheer.   Hulle spuit die vuur binne die dak.  Water stroom by dak uit.  Die balke moet koud wees anders brand hulle net weer.  

Ons engel het hard gewerk.  Ons en ons huis is beskerm.  Skade het ons.  Die wonderwerk is ons leef!  Dit wat skade het kan herstel word. 

My leer punte: Rook verklikkers moet in dak geinstalleer word,  maak seker dat skoorstene gediens word elke jaar.  As jy rook ruik, kyk op en in jou huis, doen ‘n nood plan vir jou huis dat almal weet wat om te doen as die alarm afgaan.  Dink nou wat jy moet gryp, in die oomblik hak mens se kop vas.  Onthou altyd lewe kom bo enige aardse besitting.
​
My verhaal is nie uniek nie, my verhaal is geseën met wonderwerke.  Ek is dankbaar.

Ek is moeilik, mens moeilik.  My reg en my verkeerd is my wit en my swart.  Vir bystaanders kan dit na grys lyk.  Net soos wat ek hulle reg en verkeerd as grys sien.  Dit laat my besef waarop ek my besluite en denke grond is gevorm deur ou hande in my kinderjare.  Ervarings wat mens soms in jou agterkop gooi en wil vergeet.  Keuses wat nie joune is nie maar jou lewe se pad met slaggate gevul het.  Die lewe het my ook geleer dat sommige mense se reg hulle persepsie is, soms glo hulle, hulle eie versinsels…dit word dan hulle waarheid.  Dit is ‘n gesprek vir ‘n ander tyd.

Ek vang myself weer vandag dat ek my frustrasies op my dogter uithaal.  Die arme kind kan haar beste probeer maar ek sal tog ‘n fout sien en haar daarop wys.  Ek wonder hoekom dit so is.  ‘n Goeie vriend van my universiteits-dae het eendag omgedraai en weggestap… ek het dit reggekry om sy omgee brug aftebrand en hom so ver weg te stoot dat ons nie eers meer kennisse is nie.    Ou laai van my… moenie te naby kom nie.   Dankbaar dat sommige mense deur my sien en nog steeds naby my bly al grawe ek klowe om my, om myself te beskerm.

Ek sien van die jongmense se sukkel met goed wat ek ook mee geworstel het in my kinderjare.  My raad is altyd, dit is nie jou lewe nie, jy hoef nie skaam te wees vir iemand anders nie.  Moenie iemand anders se dinge joune maak nie.   Hulle besluit oor hulle lewe,  jy besluit om jouself te beskerm teen hulle.  Die feit is al is jy hoe sterk gaan dit in jou menswees filtreer en uitkom in jou manier van oorleef. 

Tyd vir stilword en werk daaraan om my deure se skrefies wyer oop te maak vir die mense wat regtig daar wil wees.  

Die wete dat jy geliefd is, is seker die grootste skat wat mens kan kry.  Liefde is een van die fondamente wat elke persoon se lewe op geskooi is.  Liefde, geloof en hoop.. maar die grootste hiervan is die Liefde.

Die groot vyftig loer so om die draai vir my.  Dit laat my dink weer oor my vyftig jaar op aarde.. ons kan seker die eerste 15 jaar afslag kry – dan is mens te dom om te weet wat jy doen het eintlik impak op jou lewe.  So ek moet rekenskap gee oor 35 jaar.  Die getalletjie lyk baie… die leef vol ‘ups and downs’. 

Goed waaroor ek my dood   gestress het .. lyk nou belaglik .. maar dit is maklik om terug te kyk.  Die in die oomblik gevoel kan jou magteloos laat. 

Dood het mense uit my lewe kom pluk,  tyd, waardes, baklei en afstand het ander kom steel.  Ek besef nie die mis gevoel totdat dit jou keel toedruk nie.  Van my naby mense, vertouelinge is nou ver of weg.  Sommige vervang ander sal altyd ‘n leemte laat.
​
Koester die mense in jou lewe.  Leef elke dag asof dit jou laaste is.  Skop negatiewe gedagtes se gat en vervang dit met hoop, geloof en liefde.

So baie woorde so min papier.   Vandag is dit die herdenking van ‘n jaar ingehok en bang vir enige iemand wat naby mens asem haal.  Pleks dat ek vir kos bang is maar die is mos my troos, my groot tekortkoming.

Die naweek moes ek myself weer opsom toe dink ek aan die vakansie.  Soms kan mens grootkop kry dan maak die lewe jou weer nederig.  Ons huur ‘n huis en die badkamer het ‘n groot spieel.  As mens op die toilet sit dan kan mens jouself bekyk.  As ek myself sien dan sien ek die oros mannetjie.  Tot my mooi enkels.. is nou stompe.  My arms voel te kort vir my lyf… en my vet klere is nou my maer klere.. ek het niks om aan te trek nie… niks pas nie!

Ek sien, ek weet ek moet iets doen… maar as ek myself vind is ek in die kombuis, dood honger.  Iets in die hand om te eet.  Kopskuif… harde ingryping is brood nodig! 

Het al begin, het al misluk en dan weer begin en weer misluk.  Ek weet ook ek is redelik sterk, hardkoppig.  Nou moet ek net hardegat raak as mense vertel hoe sukkel hulle om 2 kilogram te verloor dan lyk die vrou al soos ‘n geraamte.   Jip,  daai sug.. met ‘n tuit mond vertel hulle jou hoe ‘vet’ hulle is.  Dan sit jy daar en kan nie oor jou maag kyk na jou dik enkels nie.  Self toegedien! Ek weet! 
​
Die stryd is werklik! Ek nou oppad om vir my vetter klere te gaan koop.  Ek raak nou te benoud in dit wat in my kas hang.  Sal dit wegpak en weer uithaal as ek die stryd begin wen… of weggee soos wat ek altyd maak.

Die jaar is lank, die geduld op en die menswees kortaf en moeilik.  Enige klein ding kan ‘n afset wees vir ‘n skree of uitval.  My gedagtes val by my mond uit sonder die wag wat dit soms toeverf of die mes steke verbloem.

Nou wonder ek watter stempel ek op jou druk as ek my frustrasie nie op hok kan hou nie.  Skuldig of onskuldig, verdiend of onverdiend. 

Loslappies van gedagtes maak ‘n lappieskombers.  As mens terugstaan dan lyk dit of een stukkie lappie nie pas nie,  maar dit is daar.. lostrek is baie werk.   So ook is ons verhouding stukkies van aksies en interaksies, om dit ongedaan te maak is baie werk.. so wees versigtig wat jy gebruik in jou verhoudingskombers.

Ons woorde het groot impak, so ook ons houding en ons aksies.   Ek kan deesdae so maklik my kop skud of dalk my oe rol.  Dink soms ek gaan ‘n oog verloor soos wat ek dit kan rol.  My geloof en maniere is nie ‘n ander se geloof of manier nie.  Ek is nie reg en hulle verkeerd nie.  Ons moet mekaar spasie gee om te leef en te dink soos wat ons oortuigings is. 

Die jaar is lank, selfs goed waarvoor ek lief is raak uitdagend… sukkel om ‘n boek gelees te kry, moeite om my kamera op te tel.  Woorde kom stadig.. voel soos opstel skryf. 

Tyd om te rus

​Mag 2021 vir almal ‘n sleutel gee om julle hartsbegeertes oop te sluit.  

Rustig. Wens ek was hier, op die oomblik – om die briese deur my hare te voel.  Dit is wat die prentjie vir ons voorhou.  Toe ek die foto geneem het was die wind so erg dat dit my stewige lyf amper omgewaai het, ek het die veiligheid van ‘n restaurant opgesoek vir hitte.  Lekker lewens les!  Dit wat jy sien, glo en beleef kan soos die foto wees … ‘n storm wat kalmte voorhou. ‘n Leuen wat verbloem is deur persepsie.

Moet jouself nie vergelyk met die prentjie wat mense wil voorhou nie.   Wees gelukkig met wie en wat jy is. 

Elke ou doen sy eie ding, in jou verwysingsraamwerk kan sy wees teen jou geloof, menswees gaan omdat dit nie is soos wat jy is nie.   Wees gemaklik in jouself dat jy jouself ken en hoe jy dinge vir jouself oplos.   Wees net versigtig dat jy nie iemand mis kyk of veroordeel wat saam met jou jou pad kan stap.

Ek sit alweer vandag op ‘n rots en kyk na die kringe wat ‘n druppel op water kan veroorsaak.. iets kleins kan soveel mense raak.   Ek wil die positiewe druppel wees wat uitkring en mense raak.   Die vraag is ek?  Ek word soms so gou gelaai deur negatiewe dinge en frustrasies.

​Oppas wat jy sien, ervaar en oordeel in wat ek vir jou wys.  Elke mens kan die beeld wat ons uitsaai manupileer.

Gemasker is ons almal as ons in ‘n publieke plek is.     Elke huis het sy manier van masker dra.  Ons huis het ek vir elkeen genoeg gekoop vir die week sodat mens altyd ‘n skoon masker het.  Naweek is dit dan masker was dag.  Alle maskers word opgespoor en in was gegooi.

So spring Gerhard in sy bakkie en ry Mkem toe.  Met die stop en die soek na masker kom die realiteit op dat geen masker te vinde is in bakkie nie.  Keuses, terugry of improviseer.  So is daar geen skaam in sy lyf nie.. hy vind ‘n kort Nike oefen broekie van sy dogter in sy kar.. Die word oor kop getrek dat die twee gate vir bene soos haasore staan.. mooi word die broek gedraai dat sy oe uitsteek uit een gat die ander staan regop agter sy kop. 

Hy is in die winkel, broek op die kop.  Het darem dadelik vir hom ‘n masker gekoop om broek te vervang.  By huis vertel hy sy storie.. al wat ons kinders kan uitkry , wie het pappa gesien?  Die skaam kruip sommer soos rooi vlamme oor hul wange..

​Ek sal terugry.. daar is nie ‘n manier dat ek ‘n broek oor my kop trek nie.. Ek kry so gou skaam… te bang mense dink sleg van my.  So beperk ek myself.   Ek wens ek kan my siel vlerke gee of broekspype, sodat ek nie omgee wie my sien en vir my lag nie…   

Ek lees vandag ‘n waarheid raak.. dit wat jy vir jouself doen vat jy saam graf toe, dit wat jy vir ander doen word jou legacy.  Ons almal wil onthou word vir wat in jou hart is… so moenie bang wees om jou hart op jou mou te dra nie.  Moeilik om nie die swart vlekke op jou hart te wys vir almal nie. Maklik om die swart op ander se harte raak te sien en die mooi mis te kyk.

Ek is weer tot stilstand geruk die week, vriende verlore as gevolg van afstand, tyd .. is die week weg vir altyd.  Woorde is woorde… skiet ver te kort om sy gesin te troos.  Swaarkry word nou saam gedra.. wonder waar was ek voor nou…

Soveel swaar en laste om ons, so moeilik om hulp te vra.   Ek verstaan nie altyd nie, maar ‘n vriend het dit mooi bewoord.  Ons Afrikaner volk is te trots om te vra.  Trots word ook soms verwar met skaam.  Ons lewe se raamwerk is mos dat die pa moet sorg.  Behoede as omstandighede dit verhoed.  Die skaam is dan vir die oordeel in die ander se kyk.
​
Ek reik uit en ek hoop jy vat my hand, as jy my wegwys as vriend is dit ok, ek stap aan.  As jy self wil oorwin is dit ook reg ek stap saam en sal help waar ek kan.  

Blydskap, lag en dankbaarheid is ‘n moet vir elke dag.. maar vandag voel ek soos die weer.  My gemoed is swaar.  Lood is giftig en al die geluide en geraas sink vandag swaar in my siel af, dit vergiftig my denke dat ek nou ook kwaad is oor als.  Fout vind met reels.  Sommer net erg onge-ellie.

As ek so voel dan dryf my gedagtes na onnodige denke.. Het jy al gewonder as jy nou regtig in die moeilikheid is en hulp nodig het wie jy sal bel.   Wie van jou vriende sal als los en jou help?  Regverdig of onregverdig, ek het een van my naby vriendinne een keer vir ‘n guns gevra, dit was ‘n paar jaar terug .. ou koeie .. ek weet .. baie verskonings later .. ek sal nooit weer vra nie.  Ek dink nie eers sy onthou dit nie.. vir haar was dit net ‘n jammer dit gaan my nie pas nie, vir my was dit nood en ek vra nie sommer nie.. so as ek vra dan weet jy ek het regtig hulp nodig.

Ek het al so baie oor vriendskap geskryf maar ek sukkel om my hartsemosie in woorde te slyp.  Dit klink of ek slagoffer wil speel maar dit is nie my bedoeling nie.

Wat wil ek graag glo my vriende, kennisse sien in my.  Laat ek dit anders bewoord, wat dink ek sien mense in my.  Moeilik, eerlik, vinnig.. ek het lank gedink en ek wonder soms dat ek die werklike lag in die lewe begin miskyk of vergeet hoe om werklik te lag.

​Ek dink ek moet daaraan begin werk dat mense en hulle houdings, woorde en gedrag my nie pla nie.
Vandag skryf ek baie.. los gedagtes oor min… my boodskap vir myself is om weer te lag en net weer die lekker te sien in als.. dalk verander dit my donker hart.

Ek is ek , wonder ek wat is ek se plek?  Geraas, musiek, woorde vul my kop op spesifieke oomblik in tyd.  Maak dit sin en maak dit saak?   Wat se onthou maak vandag vir more of vir later?

Weersin waansin wonder wat?  Pad vol kronkels en soms groot klowe om te kruis.   Wie sal my dra as ek val of struikel.  Christene om ons gevallenes wat  net oordeel.   Rebel is ek, as jy my heeltyd onthou van jou geloof wonder ek hoekom ek dit nie sien in jou betaan?  Kleintjie dood aan die gewoontes van ons heiliges op aarde.

Ek verkeerd, oordeel ek nie ook?  Wat gaan ek oes wat ek vandag saai?  Doelbewus of onbewus.  Ek en jy , jy en hul en saam is ons ‘n ons.  Is ons so swaar soos ‘n ons of so lig soos ‘n veer? 
Gebore, groot en dood… arm ,ryk en niks.  Soms loop jou pad die arm pad.  As ek dink aan arm dink ek aan geld, besittings maar dit nie waar.. arm is die bewusteloosheid wat ons tref dat ons nie besef dat ons iets groots mis!

Nie almal hou van almal.  Moenie voorgee .. stap weg…  Wat het die afgelope tyd my geleer?  Het ek iets beteken vir iemand of vir iets? Of het ek net my eie bestaan beskerm en probeer beheer?

​Ek is ek... maak my vry en nederig!