Ons praat van die eier bad.  As jy ons ken weet jy dat ons nie fancy is nie… maar ons het ‘n fancy bad.  ‘n Klip bad wat ons geerf het toe ons die huis gekoop het.

Die bad is ‘n ovaal vorm.  So die onderste gedeelte waar mens se boude pas is nou.  Groot probleem.  As mens aan die dik kant van die spektrum lê is ‘n nou onderkant van ‘n bad nie die regte opsie nie.  Jy kan nie lekker lê in die bad nie want jou boude pas nie, die bad is diep, die water wat jy moet gebruik sodat dit oor jou boepie te laat kom is duisende liters…  onthou nou .. daar is ‘n gaping tussen lyf en onderkant want jy is te dik om die bodem te voel… so water verplasing van lyf in water gebeur eers op ‘n later stadium.  Jy tap nog water dan is mens al klaar geseep en gespoel. 
​
So ons fancy bad is vir show.  Nog ‘n probleem want niemand sien dit nie.  So in my kop dink ek dat dit eendag die huis sal verkoop, want jy het ‘n fancy bad.. maar wat as die persoon ook aan die dik kant lê… ons dikkes sien dit gou.  Nou hoor ek jou vra hoe het ons dit dan nie gesien nie .. onthou dit is 17 jaar terug.. toe was ek nog passend in die bad.  Vir die vriendinne wat gesondheidsbewus is … nee dit gaan nie werk om gewig te verloor nie want dit is jare se eet… so dit gaan jare se smelt van vet kos …  die beste idee is: Tyd vir ‘n  nuwe bad!

Die nuwe manier van verjaarsdag gelukwense is mos om op Facebook of whatsapp ‘n boodskappie te los.  Ek sien die jonger klomp sit dit op hulle sosiale media status.   Ek is ook skuldig hier aan, dink aan die persoon maar vat nie tyd om stil te staan en te bel nie.  Makliker om net gou ‘n boodskappie te tik.

Die week het ek weer besluit om persoonlik my verjaarsdagwense aan mense oor te dra.  Ek bel en as ek kan probeer ek ‘n geskenkie aflewer.   Om seker te maak die persoon weet dat hy of sy spesiaal is vir my. 

Dit is ongelooflik lekker om die waardering te ervaar.  Een vriendin se woorde, sy voel geliefd het my net weer laat dink hoe maklik dit is om iemand spesiaal te laat voel op hulle spesiale daggie.
​
Volgende keer as jy boodskappie tik, stop.. Bel liewer!  Gee jou tyd as geskenk vir die persoon.  Konnekteer weer deur te gesels, te lag en ‘n oomblik te deel.      

Ek glo aan ‘n magtige God! Ek glo aan wonderwerke en ek glo aan genade.  Ek glo aan ons brandweer manne wat hulle beste doen om my en jou veilig te hou.

Die ‘wat as’ gedagtes kan mens soos ‘n tol laat spin.  Die bang hou jou gevange in jou eie gedagtes. 
My bang het saterdag oggend begin.  Ons huis het begin brand.  Dak balke by braai het vlam gevat.  Rook kan ek ruik, maar besef nie die gevaar is bo ons koppe nie.   Geen vlamme sigbaar.   Ek ry vir afspraak, net om 15 minute later ‘n boodkap te kry, jul huis brand. 

My liefde vir jaag kom handig te pas, klok 210 km/h op Durban road.   Ek binne ‘n minuut terug by huis. Rook sigbaar.. geen vlamme.  In warboel is dit net kinders, honde en katte by bure kry.  Dan die karre uittrek.  My verstand staan stil, ek weet nie wat om te red en wat om te los nie.

Twee brandweer-trokke daag op en toe weet ek als is in beheer.   Hulle spuit die vuur binne die dak.  Water stroom by dak uit.  Die balke moet koud wees anders brand hulle net weer.  

Ons engel het hard gewerk.  Ons en ons huis is beskerm.  Skade het ons.  Die wonderwerk is ons leef!  Dit wat skade het kan herstel word. 

My leer punte: Rook verklikkers moet in dak geinstalleer word,  maak seker dat skoorstene gediens word elke jaar.  As jy rook ruik, kyk op en in jou huis, doen ‘n nood plan vir jou huis dat almal weet wat om te doen as die alarm afgaan.  Dink nou wat jy moet gryp, in die oomblik hak mens se kop vas.  Onthou altyd lewe kom bo enige aardse besitting.
​
My verhaal is nie uniek nie, my verhaal is geseën met wonderwerke.  Ek is dankbaar.

Ek is moeilik, mens moeilik.  My reg en my verkeerd is my wit en my swart.  Vir bystaanders kan dit na grys lyk.  Net soos wat ek hulle reg en verkeerd as grys sien.  Dit laat my besef waarop ek my besluite en denke grond is gevorm deur ou hande in my kinderjare.  Ervarings wat mens soms in jou agterkop gooi en wil vergeet.  Keuses wat nie joune is nie maar jou lewe se pad met slaggate gevul het.  Die lewe het my ook geleer dat sommige mense se reg hulle persepsie is, soms glo hulle, hulle eie versinsels…dit word dan hulle waarheid.  Dit is ‘n gesprek vir ‘n ander tyd.

Ek vang myself weer vandag dat ek my frustrasies op my dogter uithaal.  Die arme kind kan haar beste probeer maar ek sal tog ‘n fout sien en haar daarop wys.  Ek wonder hoekom dit so is.  ‘n Goeie vriend van my universiteits-dae het eendag omgedraai en weggestap… ek het dit reggekry om sy omgee brug aftebrand en hom so ver weg te stoot dat ons nie eers meer kennisse is nie.    Ou laai van my… moenie te naby kom nie.   Dankbaar dat sommige mense deur my sien en nog steeds naby my bly al grawe ek klowe om my, om myself te beskerm.

Ek sien van die jongmense se sukkel met goed wat ek ook mee geworstel het in my kinderjare.  My raad is altyd, dit is nie jou lewe nie, jy hoef nie skaam te wees vir iemand anders nie.  Moenie iemand anders se dinge joune maak nie.   Hulle besluit oor hulle lewe,  jy besluit om jouself te beskerm teen hulle.  Die feit is al is jy hoe sterk gaan dit in jou menswees filtreer en uitkom in jou manier van oorleef. 

Tyd vir stilword en werk daaraan om my deure se skrefies wyer oop te maak vir die mense wat regtig daar wil wees.  

Die wete dat jy geliefd is, is seker die grootste skat wat mens kan kry.  Liefde is een van die fondamente wat elke persoon se lewe op geskooi is.  Liefde, geloof en hoop.. maar die grootste hiervan is die Liefde.

Die groot vyftig loer so om die draai vir my.  Dit laat my dink weer oor my vyftig jaar op aarde.. ons kan seker die eerste 15 jaar afslag kry – dan is mens te dom om te weet wat jy doen het eintlik impak op jou lewe.  So ek moet rekenskap gee oor 35 jaar.  Die getalletjie lyk baie… die leef vol ‘ups and downs’. 

Goed waaroor ek my dood   gestress het .. lyk nou belaglik .. maar dit is maklik om terug te kyk.  Die in die oomblik gevoel kan jou magteloos laat. 

Dood het mense uit my lewe kom pluk,  tyd, waardes, baklei en afstand het ander kom steel.  Ek besef nie die mis gevoel totdat dit jou keel toedruk nie.  Van my naby mense, vertouelinge is nou ver of weg.  Sommige vervang ander sal altyd ‘n leemte laat.
​
Koester die mense in jou lewe.  Leef elke dag asof dit jou laaste is.  Skop negatiewe gedagtes se gat en vervang dit met hoop, geloof en liefde.

So baie woorde so min papier.   Vandag is dit die herdenking van ‘n jaar ingehok en bang vir enige iemand wat naby mens asem haal.  Pleks dat ek vir kos bang is maar die is mos my troos, my groot tekortkoming.

Die naweek moes ek myself weer opsom toe dink ek aan die vakansie.  Soms kan mens grootkop kry dan maak die lewe jou weer nederig.  Ons huur ‘n huis en die badkamer het ‘n groot spieel.  As mens op die toilet sit dan kan mens jouself bekyk.  As ek myself sien dan sien ek die oros mannetjie.  Tot my mooi enkels.. is nou stompe.  My arms voel te kort vir my lyf… en my vet klere is nou my maer klere.. ek het niks om aan te trek nie… niks pas nie!

Ek sien, ek weet ek moet iets doen… maar as ek myself vind is ek in die kombuis, dood honger.  Iets in die hand om te eet.  Kopskuif… harde ingryping is brood nodig! 

Het al begin, het al misluk en dan weer begin en weer misluk.  Ek weet ook ek is redelik sterk, hardkoppig.  Nou moet ek net hardegat raak as mense vertel hoe sukkel hulle om 2 kilogram te verloor dan lyk die vrou al soos ‘n geraamte.   Jip,  daai sug.. met ‘n tuit mond vertel hulle jou hoe ‘vet’ hulle is.  Dan sit jy daar en kan nie oor jou maag kyk na jou dik enkels nie.  Self toegedien! Ek weet! 
​
Die stryd is werklik! Ek nou oppad om vir my vetter klere te gaan koop.  Ek raak nou te benoud in dit wat in my kas hang.  Sal dit wegpak en weer uithaal as ek die stryd begin wen… of weggee soos wat ek altyd maak.

Die jaar is lank, die geduld op en die menswees kortaf en moeilik.  Enige klein ding kan ‘n afset wees vir ‘n skree of uitval.  My gedagtes val by my mond uit sonder die wag wat dit soms toeverf of die mes steke verbloem.

Nou wonder ek watter stempel ek op jou druk as ek my frustrasie nie op hok kan hou nie.  Skuldig of onskuldig, verdiend of onverdiend. 

Loslappies van gedagtes maak ‘n lappieskombers.  As mens terugstaan dan lyk dit of een stukkie lappie nie pas nie,  maar dit is daar.. lostrek is baie werk.   So ook is ons verhouding stukkies van aksies en interaksies, om dit ongedaan te maak is baie werk.. so wees versigtig wat jy gebruik in jou verhoudingskombers.

Ons woorde het groot impak, so ook ons houding en ons aksies.   Ek kan deesdae so maklik my kop skud of dalk my oe rol.  Dink soms ek gaan ‘n oog verloor soos wat ek dit kan rol.  My geloof en maniere is nie ‘n ander se geloof of manier nie.  Ek is nie reg en hulle verkeerd nie.  Ons moet mekaar spasie gee om te leef en te dink soos wat ons oortuigings is. 

Die jaar is lank, selfs goed waarvoor ek lief is raak uitdagend… sukkel om ‘n boek gelees te kry, moeite om my kamera op te tel.  Woorde kom stadig.. voel soos opstel skryf. 

Tyd om te rus

​Mag 2021 vir almal ‘n sleutel gee om julle hartsbegeertes oop te sluit.  

Rustig. Wens ek was hier, op die oomblik – om die briese deur my hare te voel.  Dit is wat die prentjie vir ons voorhou.  Toe ek die foto geneem het was die wind so erg dat dit my stewige lyf amper omgewaai het, ek het die veiligheid van ‘n restaurant opgesoek vir hitte.  Lekker lewens les!  Dit wat jy sien, glo en beleef kan soos die foto wees … ‘n storm wat kalmte voorhou. ‘n Leuen wat verbloem is deur persepsie.

Moet jouself nie vergelyk met die prentjie wat mense wil voorhou nie.   Wees gelukkig met wie en wat jy is. 

Elke ou doen sy eie ding, in jou verwysingsraamwerk kan sy wees teen jou geloof, menswees gaan omdat dit nie is soos wat jy is nie.   Wees gemaklik in jouself dat jy jouself ken en hoe jy dinge vir jouself oplos.   Wees net versigtig dat jy nie iemand mis kyk of veroordeel wat saam met jou jou pad kan stap.

Ek sit alweer vandag op ‘n rots en kyk na die kringe wat ‘n druppel op water kan veroorsaak.. iets kleins kan soveel mense raak.   Ek wil die positiewe druppel wees wat uitkring en mense raak.   Die vraag is ek?  Ek word soms so gou gelaai deur negatiewe dinge en frustrasies.

​Oppas wat jy sien, ervaar en oordeel in wat ek vir jou wys.  Elke mens kan die beeld wat ons uitsaai manupileer.

Gemasker is ons almal as ons in ‘n publieke plek is.     Elke huis het sy manier van masker dra.  Ons huis het ek vir elkeen genoeg gekoop vir die week sodat mens altyd ‘n skoon masker het.  Naweek is dit dan masker was dag.  Alle maskers word opgespoor en in was gegooi.

So spring Gerhard in sy bakkie en ry Mkem toe.  Met die stop en die soek na masker kom die realiteit op dat geen masker te vinde is in bakkie nie.  Keuses, terugry of improviseer.  So is daar geen skaam in sy lyf nie.. hy vind ‘n kort Nike oefen broekie van sy dogter in sy kar.. Die word oor kop getrek dat die twee gate vir bene soos haasore staan.. mooi word die broek gedraai dat sy oe uitsteek uit een gat die ander staan regop agter sy kop. 

Hy is in die winkel, broek op die kop.  Het darem dadelik vir hom ‘n masker gekoop om broek te vervang.  By huis vertel hy sy storie.. al wat ons kinders kan uitkry , wie het pappa gesien?  Die skaam kruip sommer soos rooi vlamme oor hul wange..

​Ek sal terugry.. daar is nie ‘n manier dat ek ‘n broek oor my kop trek nie.. Ek kry so gou skaam… te bang mense dink sleg van my.  So beperk ek myself.   Ek wens ek kan my siel vlerke gee of broekspype, sodat ek nie omgee wie my sien en vir my lag nie…   

Ek lees vandag ‘n waarheid raak.. dit wat jy vir jouself doen vat jy saam graf toe, dit wat jy vir ander doen word jou legacy.  Ons almal wil onthou word vir wat in jou hart is… so moenie bang wees om jou hart op jou mou te dra nie.  Moeilik om nie die swart vlekke op jou hart te wys vir almal nie. Maklik om die swart op ander se harte raak te sien en die mooi mis te kyk.

Ek is weer tot stilstand geruk die week, vriende verlore as gevolg van afstand, tyd .. is die week weg vir altyd.  Woorde is woorde… skiet ver te kort om sy gesin te troos.  Swaarkry word nou saam gedra.. wonder waar was ek voor nou…

Soveel swaar en laste om ons, so moeilik om hulp te vra.   Ek verstaan nie altyd nie, maar ‘n vriend het dit mooi bewoord.  Ons Afrikaner volk is te trots om te vra.  Trots word ook soms verwar met skaam.  Ons lewe se raamwerk is mos dat die pa moet sorg.  Behoede as omstandighede dit verhoed.  Die skaam is dan vir die oordeel in die ander se kyk.
​
Ek reik uit en ek hoop jy vat my hand, as jy my wegwys as vriend is dit ok, ek stap aan.  As jy self wil oorwin is dit ook reg ek stap saam en sal help waar ek kan.